Гэта старонка не была вычытаная
Сьмерць ішла ня ў часе,
Дый не к аднаму,
Жаліцца ў няшчасьці
Ня было каму.
На бяду і гора,
На сьлёзы і жаль
Паншчына спраўляла
Свой прадсьмертны баль,
Хоць мінуў даўно ўжо
Час той ліхадзей,
Але ня мінула
Памяць у людзей.
III
Сярод гор пяшчаных
Ды панскіх лясоў
Расьселася вёска
З якіх хат са сто.
Жыве ў гэтай вёсцы
Душ якіх з пяцьсот, —
Працуе на пана
Ўвесь гэты народ.
Пан што хоча робіць,
Грозен яго кнут,
Льле пот, кроў і сьлёзы
Зацяганы люд.
За віну малую
Розгамі сякуць,
За праступак большы
Ў рэкруты здадуць.
Бацька робіць „дзела“,
Ў салдатах сынок,
Бярэ за каханак
Пан жонак, дачок.
IV
Вось у гэтай вёсцы,
У сям‘і аднэй,
