Гэта старонка не была вычытаная
Людзі й тут па-свойму
Нейкі знак знайшлі:
Людзкія назовы
Дзераўцам далі:
XIII
Ад гэтай прыгоды
Шмат гадоў прайшло,
Непамяці зельлем
Шмат што зарасло.
Засталіся толькі
Ў думках з году ў год
Крыўды, што ў час гэты
Выцерпеў народ.
З дзедаў на ўнукаў,
З бацькоў на дзяцей
Ланцугом пляцецца
Што было даўней.
І гэта здарэньне,
Сьпісанае вам,
Расказаў мне так-жа
Стары дзед Адам.
Вам яшчэ цікава,
Як век дажылі
Той Тамаш і пан той
На гэтай зямлі.
XIV
Тамаша ў кайданы
Закулі ў той час
І ў Сібір саслалі,
Там ён бедны згас.
Доўга цягаў тачку
Пад звон ланцугоў
І памёр далёка
Ад родных куткоў.
