Гэта старонка не была вычытаная
Пан-жа, от, вядома,
Як і кожны пан
Панаваў час нейкі,
Цёнгле сыт і п‘ян.
Пасьля ўсё-ж са злосьці
Павесіўся ён,
Як на зямлі нашай
Мінуўся прыгон.
Палац стаіць пусткай,
Жыць няма ў ім як —
Зданьні ў ім здаюцца,
Быццам помсты знак.
1906 г.
|}
