Што нейкі з нас хоць быў ня зломак, А плечы гнуў у крук ня раз;
Ня йшоў з адкрытымі вачыма У сьвет і сьцежкі не прастаў, А ўсёй магчымасьці магчымай Таптаў сьляды, сябе таптаў.
1926 г.
|}