Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 6.pdf/172

З ПАВЯЎШАЙ СЛАВАЙ

З павяўшай славы быўшых дзён,
З магільных прадзедавых крас,
Пад стогн няволі, путаў звон
Мы зложым песьню, зложым сказ,
А так агністы, як пажар,
А громкі так, як грому ўдар.

І так, каб чуў і брат, і кат
З нізін-далін, з высокіх гор;
Ад меж да меж, ад хат да хат
Зайграем сьвету ў дружны хор
З жыцьцём у тон, з віхрамі ў тон,
Пра свой папас, пра свой палон.

Хай тое ўсё, што спала ў сьне,
Паўстане яваю жывой
І сьветам блудным здрыгане,
І панясе скрозь сьветач свой
Ад краю ў край, між сьпячых сіл,
Аж там — да бацькаўскіх магіл!

21/VIII 1919 г.

---