Гэта старонка не была вычытаная
А з-за межаў — чужынцы, як злыдні,
На пашу,
Каб суняць вызваленьне і помсту
Паўстаўшых.
Тры-чатыры так восені шчэзьлі
Руінай,
Як змаганьне ішло пераможна,
Няспынна.
Уцякала за ночкаю ночка
За горы,
Паласкаліся ў росах чырвоных
Разоры.
5
Зацымбалілі цымбалы,
Забубнелі бубны,
Як вярталіся з паходу,
З бойкі вельмі труднай.
Сустрачалі маткі, сёстры
І з блізка, і з даля,
Адны плакалі ад шчасьця,
Другія ад жалю.
Падлічалі, вылічалі,
Шмат не далічылі…
Ой, вяліку дань аддалі
Варожае сіле!
Ля гасьцінцу, ля дарогі
Курганок віднее,
А на ім штогод вяночак
З беленькіх лілеяў.
Не забылі добры людзі
Ваяка за долю,
