karystańnia bahaćci swaich prodkaŭ ci zdabytych sobskaju natuhaju. Niekatoryja adzinki z našaje pracoŭnaje intelihencyi, jakija majuć krychu knižak, dzielacca imi pa miery mahčymaści. Henyja apošnija biblijateki nia majuć lišnie wialikaha hramadzkaha charaktaru dziela swaje małoje kolkaści i zusim prywatnaha charaktaru.
Najwažniejšym typam biblijateki budzie biblijateka hramadzkaja, niezaležna ad taho, chto jaje naładziŭ, ci kulturnaja ŭstanowa, ci hramadzkaja, ci ekanamičnaja, ci adumysłowaja ŭstanowa z metaju arhanizacyi biblijatekaŭ. Najwažnejšy hety typ nia tolki dziela taho, što jon tolki i mahčymy ŭ nas, a što jašče wažniej, što pry hramadzkim charaktary biblijateki ździejśniajecca wielmi wažnaja starana ŭ biblijatecy, a mianoŭna mahčymaść kirawać pracaju paasobnych adzinak cieraz prahramny padbor knižak.
Meta biblijateki wielmi roznajakaja. Škoła, kali-b na‘t jana była swaja rodnaja, usiaho nia daść. U biblijatecy dalej ludzi ŭzhadowywajucca na swaju i baćkaŭščyny karyść. Biblijateka heta mahčymaść dakončyć toje, što pačali kursy, lekcyi paasobnyja ci systematyčnyja. Adnačasna meta biblijateki skałychnuć i wyklikać patrebu imkneńnia da aświety, dać ježu tym, u kaho naradziłasia patreba šukać strawy duchowaje, dać mahčymaść zdawolnić patreby nawukowyja.
Dziela roznych miarkawańniaŭ byli arhanizawanyja roznyja typy biblijatekaŭ. Siańnia typ biblijateki, jak niejkaje kuchni dziela praletaryjatu duchowaha, naležyć da minuŭščyny. Bačyli my ich u siabie ŭ paru paśla 1905 hodu, kali ludzi mo‘ i z dobraju dumkaju, adnak nie razumiejučy patrebaŭ šyrokich masaŭ, išli na wiosku z knižkami maralnymi, pabožnymi, cikujučy ab patrebie „dušy“, nia dumajučy i nie razumiejučy zusim patrebaŭ biahučaha dnia. Da taho-ž u nas henyja biblijateki
