čaławiek, jaki-b da taho jašče ŭmieŭ naładzić razumnaje karystańnie z aŭdycyjaŭ radyja! Da taho jašče adna starana radyja wielmi wažnaja, heta mianoŭna — što jano nadta tannaje, što jaho možna naładzić amal nia ŭ kožnaha žychara ŭ chacie. Da radyja možna wiarnucca kali tolki zachacieŭšy, jano byccam ždže, kab ułučyć tok i kab paliliś huki z šyrokaha świetu. U radyjo najści možam karysnaje z miłym, tam i muzyka, tam i pieśnia, tam i sprawy haspadarčyja.
Ale! Heta ŭsio wialikija plusy radyja. Maje jano i zahnany, kali majem na ŭwiecie pracu kulturnuju. Pieršaja i najwažniejšaja zahana, što kab wieści karysnuju pracu cieraz radyjo, a pracu kažu swaju rodnuju, tuju pracu, cieraz jakuju imkniemsia adčynić najchutčej šlach adziny da šyrokaha žyćcia, paswajačyć jaje z tym, što jość najpryhažejšaha, najlepšaha na świecie, dyk dziela hetaha treba mieć swajo radyjo, treba značycca mieć swaje wiaščalnyja stancyi, treba prynamsia mieć upłyŭ na prahramu, na charaktar pracy, jakaja wiadziecca ŭ ich. U našych siańniašnich umowach heta absalutnaja niemahčymaść, heta latucieńnie takoje dalokaje, što moža chutčej tolki pryśnicca.
Pamianionaja starana praktyčnaja ŭ radyjo abmiažoŭwaje, zrazumieła, mahčymaści karystańnia z jaho, prynamsia na najbližejšy čas. Daść Boh pryždžem lepšaje pary, kali ŭmowy ŭ taki ci inšy sposab pieramieniacca i zdabudziem my toje, što patrebnaje kožnamu narodu na šlachu jahonaha razwoju žyćciowaha.
XVII. Hazety.
Heta adzin z motaraŭ sučasnaha žyćcia, jakim šyroka karystajecca, chto tolki choča mieć adnosiny z masami. Presa heta krynica dabra i krynica
