nawučycca, bolš i lepš wiedać, bo lepšaja techničnaja padhatoŭka zabiaśpiečywaje i lepšyja karyści hrašowyja.
Ad pary da pary čaławiek pačuje, što jość niejkaja niedzie kraina, dzie ludzi dobra žywuć, chacia majuć mienš ziamli i majuć jaje mała ŭradžajnuju, a woś dziela niejkich bližej byccam niewiadomych pryčynaŭ tyja ludzi bahaciejšyja, žywuć bolš kulturna, nie madziejuć u halicie i časta ŭ hoładzie. Adhadać tutaka nadta lohka pamiatujučy ab bolšaj kultury ichniaje haspadarki. A pajmo kultury ŭ henym sensie chawaje ŭ sabie składowuju častku ŭmiectwa abrablańnia ziamli.
Heta ŭsieńka možam lohka, biaz lišnie wialikich natuhaŭ i kłopatu, pabačyć na wystaŭcy.
Wystaŭki, jak ja ŭžo kazaŭ, bywajuć roznyja. Jość pryświečanyja wytworam mastactwa, jość takija, jakija cikujuć wyklučna ab pradmietach praktyčnych. Prykładam, wystaŭka knižki z boku mastackaje jaje wartaści, ci znoŭ hledziačy sa starany jaje techniki, dalej wystaŭki malarskija i inšyja.
Razumiejučy dobra sens, źmiest wystawak, možam dobra ŭjawić wažnuju ich rolu ŭ akcyi kulturna-aświetnaj. Wystaŭka maje sama pa sabie hramadzki charaktar i łučok jejnaha dziejańnia wialiki, jana dziejučy na adzinki adnačasna ŭzhadowywaje ich u kirunku hramadzkaści.
XIX. Turystyčnyja Wandroŭki.
Zdajecca niama ničoha pryhažejšaha ŭ žyćci čaławieka, kali jon moža ahladać pryrodu, znajomicca sa swajeju krainaju, wandrujučy z miesca na miesca. Nachił da wandroŭki stary, jak stary rod čaławiecki. Kaliś čaławiek žyŭ zusim inakš. Jon nie siadzieŭ na adnom miescy a pierachodziŭ, šukajučy nowaha kormu dziela swaje žywioły ci šukajučy terytoryi dziela palawańnia. Wandroŭki byli tady nieabchodnaściu žyćciowaju. Henyja wandroŭki z prymusu, wandroŭki kab pražywicca, zra-
