adzinku, kab jana dziela hetaha mieła mienš času na swaje patreby.
Zrazumieła, što čym bolš zacikaŭlenych na miascoch ludziej, čym bolš świedamych i napraktykowanych adzinak u kulturnaj pracy na wioscy, dyk tym lepš dziela ŭsich. Zwažajučy na heta j dumajučy ab wyšej spamianionych zaŭwahach, kab zališnie nie adciahiwać ludziej ad ich štodziennaje pracy, treba imknucca da taho, kab pa mahčymaści było jaknajbolš kursaŭ z paasobnych halinaŭ kulturnaje pracy.
Jano wielmi nia lohka naładzić hetkaju pracu na kursach. Na darohu treba hrošaŭ, na charčawańnie hrošaŭ, kali-b na‘t centralnyja instytucyi i naładzili kursy z adumysłoŭcami-lektaramii h. d. Adnak heta nastolki nieadkładnaja patreba, što para pačać dumać ab joj, para šukać tych šlachoŭ, jakija ŭsiožtaki, dumaju, znajści možna da ich realizacyi.
Niama, jak kažuć, biazwychadnaje sytuacyi, jość tolki ludzi, jakija nia ŭmiejuć jak śled uziacca za rabotu. Z metaju zdabyć sabie henych ludziej, z metaju ich uzhadawać, treba naładzić kursy. Chaj, skažam, budzie ŭ adnym pawiecie niekalki zdolnych režyseraŭ teatralnych, jakija ŭmiecimuć jak śled pastawić swaju pracu, dyk henyja ludzi razwarušać najbolš hłuchija wioski, wykličuć zacikaŭleńnie…
∗
∗ ∗ |
Na asnowiedzi hutarak z paasobnymi ludźmi ŭ roznych pawietach Zachodniaje Biełarusi dajšoŭ ja da wywadu, što kursy adumysłowyja zusim u nas mahčymyja. Hrunt dziela ich u nas jość, patrebu ich nadta wostra bačać usie tyja adzinki, jakija prabawali naładzić šyrejšuju pracu na wioscy.
Technična-hrašowaja starana kursaŭ zusim nie takaja ŭžo bieznadziejnaja. Pracharčawacca možna tym, što kursant prywiazie z saboju z chaty. Pamieškańnie, lektaraŭ chaj daść centralnaja
