Гэта старонка не была вычытаная
стаіць яго конь с цялежкамі, зачапіўшыся лейцамі за корэнь.
— Конік ты мой залаценькі!—закрычаў з радасьці Пятрусь і пацалаваў у самую мызу свайго худога мышака.
А потым пацалаваў Пятрусь зямлю і пакляў небам, што ніколі ня будзе піць гарэлкі.
