ваў Янка. — Я — забастоўшчык, а ты хто? Чорнасоценец[1]! От, хто ты! — гаварыў Янка сваёй жонцы, ужо ідучы дадому.
III
— Скажы мне, Раман, што гэта ў вас за чалавек з’явіўся? — пытаў стражнік у соцкага.
— А ці я ведаю?
— Можа-ж чуў што пра яго?
— Чуць-та чуў, ці мала што людзі гавораць!
— Прызнавайся, Раман, нечага адвільваць. Што ты чуў?
Раман агледзеўся навокал і ціха сказаў:
— Соцыяліст!
— Ну?
— Такія рэчы гаворыць, што ў Сібір саслаць і то мала. Дае кніжкі і лісты раскідае. Вось пабач!
І Раман дастаў з-за пазухі пракламацыю, якую ён знайшоў два гады таму назад, будучы ў павятовым горадзе на першых выбарах.
У стражніка так і заблішчэлі вочы.
— А мужыкі яго слухаюць?
— Дзе там слухаюць! — цара лае.
— А што ён, прымерна, казаў?
— Казаў, што наш цар — дурань.
- ↑ Член контррэволюцыйнай пагромнай арганізацыі „Саюза рускага народу“.
