Гэта старонка не была вычытаная
ЧОРТ
I
— Братка ты мой, Іван! Ты знаеш, як я цябе люблю!!! Ну, дай — пацалуемся! Во, гэтак!.. Назавеш ты Міхася сабакаю, лайдаком, калі пачуеш ад каго, што я табе кепска мыслю.
— Братка ты мой, Міхаська! Забі мяне пярун, во тут, у гэтую ночку, на гэтай дарозе, калі я не люблю цябе! Дай і я цябе пацалую.
І сябры зноў сталі цалавацца.
Міхась і Іван — леснікі. Зайшлі яны да цёткі Хрумы і трынкнулі, што называецца. А цяпер ішлі дадому.
— Не магу, братка, ісці прызнаўся Іван.
— Дык што-ж мы будзем рабіць?
— Дай ляжам, паляжым.
— Ну, давай.
І яны ляглі.
— Што-ж мы будзем так ляжаць? — кажа Міхась. — Давай клясці ляснічага.
Іван замармытаў нешта пад нос і… заснуў.
