Старонка:Arakuł albo mudraść Salamona (1937).pdf/15

Гэта старонка не была вычытаная

72. Kożnaja bylinka i kożnaja twaryna stworany na karyść ludzkaści. Waźmi z ich prykład i rabi ludziam dabro i żyćcio twojo tady pieramienicca.

73. Smutak twoj, pieramienicca na radaść. Usio budzieš mieć, worahi twaje pakłoniacca tabie.

74. Nie lanujsia, tady skora zdabudzieš toje, ab čym ciapier tolki dumaješ.

75. Nie zakapywaj swaich talentaŭ u ziamlu, a addaj ich lepš na karyść swajho narodu.

76. Nikoli nia spoŭniacca twaje dumki.

77. E…e…e!.. Čaławieča, za karotkija ruki: papracuj, pryhledźsia, pawučysia, tady tolki idzi da mety.

78. Kiń smutki i ślozy — ničoha nia zrobiš. Z raspahodżanym twaram wychodź u świet šyroki.

79. Dobryja twaje, čaławieča, dumki. Boh paciešyć ciabie i abdaryć dabrom i radaściaj.

80. Papraŭsia! Nie paprawišsia — prapadzieš.

81. Tolki rak moża iści nazad. Stydna! Idzi pa toj darozie na jakuju staŭ ciapier — ščaśliwiejšy budzieš.

82. Ab čym dumaješ — ciapier nia spoŭnicca. Treba pačakać.

83. Biǔ baćka syna nie zatoje što ihraŭ, a zatoje što adyhrywaŭsia. Cymś marnawać hrošy na hulanki i na karty, kupi lepš biełaruskuju knižku dy hazetu.

84. Pażywi — usiaho dawiedaješsia.

85. Tolki siarod swaich ludziej znojdzieš padtrymańnie twaim dumkam.