apošniaj paciechaj da ŭmirajučych, adwiedywaŭ balnicy i astrohi, ŭsiudy niasučy paciechu, dzie tolki jaje było patreba.
Budučy užo ksiandzom, zanimaŭsia Andrej wychawańniam maładzieży, bo byŭ prefektam (starszym) pa jezuickich kolegijach. Ale najbolš, bo praz 30 let, zanimaŭsia jon kaznodziejstwam i misionarstwam. Budučy wielmi wučonym, znajučy šmat čužych jazykoŭ, majučy parywajučuju ŭsich wymowu, Bł. Andrej byŭ adnym z najlepšych i znamienitšych kaznodziejaŭ taho času.
Najbolš jon staraŭsia, kab pamiryć inawiercaŭ z Katalickim Kaściołam. U Wilni, Pinsku i Babrujsku, dzie byŭ staršym jezuickaha klaštaru, wielmi pracawaŭ na hetym polu. Nia dosyć jamu było kazańniaŭ, katoryja mieŭ z ambony, dyk wychadziŭ z domu i šukaŭ hrešnikaŭ i zabłudziŭšychsia ŭ wiery. Pichatoj abchadziŭ wioski, raskinutyja pa lasoch i bałotach pinskich, zachadziŭ da chat, da wiaskowych biednych kaściołkaŭ i unijackich cerkwi, sabiraŭ kruhom siabie narod i dziaciej, učyŭ katechizmu, hramiŭ za hrachi, zaachwočywaŭ adpaŭšych ad
