i wusty i wyrazali niekulki wialikich kuskoŭ cieła kala serca i na nižšaj časci tułoŭja.
Astawaŭsia jašče ŭ cełaści jazyk, katorym światy tak doŭha wyznawaŭ swaju wieru, a ciapier maliŭsia za swajich kataŭ. Dyk wyrazali na karku wialikuju dziurku i praz jaje wyrwali ceły jazyk i kinuli na ziamlu. Światy adnym ŭžo tolki wokam moh akazywać swajo prabačeńnie.
Ale i na hetym jašče nia končyłasia. Prywiazaŭšy da noh wiaroŭki, paciahnuli cełaje cieła da hary, haławoj u niz, a widziučy kanwulsii mučynika, śmijalisia sabie: „Hladzicia, jak Lach tancujić“. I ŭ hetakim pałažeńniu pakinuli kazaki swaju achwiaru ŭ bojni. Światy, ablity kroŭju, wisieŭ žywy jašče z hadzinu. Niejaki staršy kazacki, ŭwyjšoŭšy da bojni, ŭwidziŭ mučynika jašče žywym, dyk dwumia ŭdarami šabli pa šyji dabiŭ jaho. Duša mučynika ŭlacieła da nieba, kab złučycca z Chrystusam. Było heta 16 Maja 1657 h. kala 3 hadziny pa-pałudniu. Bł. Andrej mieu tady 66 let.
U Rymie, jak majuć kaho zaličyć da Blahasłaŭlonych, razhlidajuć apisańnie ŭsich muk za wieru. Wotaž sudździ rym-
