dzieli kryž, ale nichto nia moh datyknucca da jaho, bo ruka, katoraja chacieła namacać jaho, datykałasia tolki bałota. Šmat chto z jich widzieŭ jašče na kryžu prybitaha lewaj rukoj Jezuita, z twary padobnaha da Bł. Andreja. Kryž, ale ŭžo biaz prybitaha Jezuita, byŭ widzien praz cełuju noč i zjaŭleńnie heta paŭtaryłasia jašče na druhi dzień wiečaram. Usie wieryli, što heta cudoŭnaje zjaŭleńnie było znakam, na katorym miejscu byŭ zamučyny Bł. Andrej.
2. U lutym 1720 h. zachwareŭ u Wilni Jezuit Jakub Brecer. Chwaroba tak była cižkaja, što daktary pakinuli ŭžo jaho i pradkazywali śmierć, a chwory nia moh užo nawat likarstwy prymać. Raptam zjawiŭsia pirad jim niznajomy Jezuit i kažyć: „Camu nie pryzywajiš mianie? Ja Andrej Babola, chaču tabie pamahčy“. Chwory razkazaŭ ab hetym swajim tawaryšam i pačaŭ malicca. Zdaroŭje palepšylłsia, ale jak tolki chwory pačaŭ sumniwacca ab zjatleńniu i pomačy Bł. Andreja, dyk chwaroba ŭznoŭ uzmahłasia. Bł. Andrej pakazaŭsia druhi raz, zhaniŭ chworaha za jaho nidawiarstwa i kazaŭ ŭznoŭ malicca. Chwory, kazaŭšy padać
