sabie častačku relikwii mučynika, staŭ horača malicca i, naprekar daktorskim predkazańniam, za niekulki dzion wyzdarawieŭ.
3. Jak pačalisia za pryčynaj Bł. Andreja twarycca cudy, dyk stałosia, što adny wieryli ŭ jich, a druhija ni chacieli wieryć. Da hetakich niawiernych prynaležaŭ niejaki pan Hłušyński z parachwii Zelwianskaj na Litwie. Z niawiernaha staŭsia adnak wiernym. 31 studzienia (styčeń) 1711 h. nahła pamiorła jaho dziewiaciletniaja dočka Hanulka. Kab prakanaca, ci jana ŭžo pamiorła ci moža ŭ śnie letarhičnym, upatreblali ŭsie sposaby: nakaływali cieła ihołkami, dawali ŭ rot roznyja likarstwa, ale ničoha ni pamahała. Cieła saštyŭnieło, kroŭ zakrepła, — ani znaku žyćcia. Budučy ŭ hetakaj biadzie, matka pačała horača malicca, prosiučy za pryčynaj Bł. Andreja wiarnuć žyćcio jaje dačušce. Tymčasam zanialisia ŭžo pacharonami. Cieła prawadziŭ na mahiłki unijacki ksiondz z Iwaškowič. Pa abradu unijackamu čytaŭ jon u darozie nad trumionkaj ewangeliju ab uskrašeńniu dočki Jaira. Jak tolki dačytaŭsia da hetych słoŭ: „Nia umiorła dziewačka, ale spić“ — umioršaja Hanulka adkryła wočy i kryk-
