Старонка:Batrak 1913.pdf/13

«Naš żanich — haspadara
«Syn małòdy dy pryŭdały —
«Para budzie jon jak raz:
«Nie zadzira, chłopiec stały
«I dabra nia mieŭ i was.
«Kab nie tracić čas raboty —
«Tak, ci nie — każu, Hryhor?
«Pačekajem da suboty,
«Dy pryjedziem na zhawor.»
Pakłaniłaś im staraja,
Z ławy ŭstaŭ stary Adam:
«Štoż? nichaj Boh pamahaje!
«Pryjeżdżajcie, hości, k nam».
Serce ścisnułaś ŭ dziaŭčyny,
Noh nia čuje pad saboj,
Zatrasłaś, jak list asiny
Pierad buraju lichoj.
— «Skoknu, mama, ŭ sad: cielaty
«Kab hdzie k nočy nie zyšli.» —
— «A hlań, rybka, wyjdzi s chaty!»
I, nia čujuty ziamli,
Sad dziaŭčyna prabiehaje —
Nu, hdzie joj tam do cielat,
Kali i sercy bol hłuchaja,
Kali inšych dumak šmat.
A Jakim araŭ na poli.
«Oj, Jakim, ty čuŭ, ci nie?
«Biednaż maja horka dola!
«Što rabić, paradź ty mnie.»
— «Što s taboj tam učyniajuć?» —
— «Och, Jakimka załaty!
«Nas na wieki razłučajuć:
«Da mianie iduć swaty,
«I baćki addać hatowy!…»