Старонка:Batrak 1913.pdf/14

Biedny chłopiec pabladnieŭ,
Apuściliś niżej browy,
Jasny pohlad paciamnieŭ.
Hłucha jon skazaŭ niaboha:
«Nu štoz? z Boham, kali tak!
«Dla mianie ż adna daroha,»
I pahnaŭ wałoŭ batrak…
«Što ja čuju? Och, tyż hubiš
«Mianie biednuju, Jakim!
«Ci mianie ty ŭżo nia lubiš?
«Ci uhniawiła ciabie čym?
«Ci ty lepšych słoŭ nie znaješ,
«Aproč hetych šorstkich słoŭ?
«Ci druhuju sabie maješ?..»
Znoŭ Jakim spyniŭ wałoŭ.
— «Sluchaj, serce — Banedysia!
«Kab ciabie ja nie lubiŭ,
«Kab s taboj my nie syšlisia,
«Możeb ja ščaśliŭšy byŭ.
«Tolki ż ja tabie nie para:
«Ja — słuha waš i batrak,
«A ty — dočka haspadara!
«Nie, hałubka! ty bahata,
«A ja hoły, jak sakoł;
«Ŭ mianie budka, a nie chata,
«J taja ujechała u doł.»
— «Čuj, Jakimie!» Banedysia
Prepyniaje batraka:
«Rubloŭ z dziesiać mo’b znajšlisia
«Ŭ twajho baćki — zebraka?» —
— «Što-ż s taho? choć jon ich maje?
«I na što tabie jany?»
Hłucha parabak pytaje.
«Oj, Jakim, jaki durny!