Старонка:Belarusi.pdf/108

У сведкі запісы пакліча,
Паданні клікне ў час такі,
І ўсё паліча, пераліча…
А суд гісторыі цяжкі!..

І засумуецца патомак,
Калі дазнаецца аб нас,
Што нейкі з нас хоць быў не зломак,
А плечы гнуў у крук не раз;

Не йшоў з адкрытымі вачыма
У свет і сцежкі не прастаў,
А ўсёй магчымасці магчымай
Таптаў сляды, сябе таптаў.

1926 г.

|}