Гэта старонка не была вычытаная
Глянь, карабль плыве дасужна,
Дыміць комін параходны, —
Комсамольцы сям‘ёй дружнай
Рэжуць хвалі ў шляху водным.
Ніпачым ім рыфы, скалы,
Ані смерчы, ні бураны, —
З маладым плывуць запалам
Цераз моры-акіяны.
Далей, вышай, у прасторы
Па ўраджай з сяўбы багаты,
Комсамольцы-вярнігоры,
Сталінскія арляняты!
Глянь у неба, ў стратасферу,
Дзе сягнуць не можа й вока, —
Комсамолец неба мерыць,
Сячэ крыллем вал аблокаў.
З самалётам днём і ночай
Мігаціцца ў безграніччы,
Днём смяецца сонцу ў вочы,
Ночкай зорнай зоры ліча.
Далей, вышай, у прасторы
Па ўраджай з сяўбы багаты,
Комсамольцы-вярнігоры,
Сталінскія арляняты!
На фарпостах, на граніцах
Безгранічных нашых земляў
З карабінам ля стражніцаў
Комсамолец не задрэмле.
