Каб нашыя песні няслі шчасця весці
І радасць расцілі, як свет агорне,
Былі пролетарскімі па сваім змесце,
Нацыянальнымі па сваёй форме.
Трэба нам песень, як гром перуновы,
Бурных, як тыя паводкі ў прадвесні,
Што скінуўшы зімняга лёду аковы,
Бягуць пераможна. Такой трэба песні,
Каб рэхі нясліся па свету абшарах,
І слава грымела прастораў бяз межных,
І распаляла паўстанняў пажары
У нашых скаваных братоў зарубежных.
Трэба нам песень, а з гэткім палётам,
Як стратастатаў у высь стратасферы,
Што так з небывалай адвагай, яснотай
Імкнуцца шляхі падпланетныя мераць.
Аб морах палярных той Арктыкі льдзіннай
Павінны злажыць мы гімн нечуваны,
Дзе сёлета яваю стаўся цуд дзіўны,
Аж свет здрыгануўся праявай няжданай.
Трэба нам песень а шчырых і чулых,
Што праўду дзён нашых ад полюсаў неслі-б
І славу вякоў, пакаленняў мінулых
Сваёй перамогай геройскай устрэслі.
Скласць эпапею павінны такую,
Якую чэлюскінцы далі для свету,
і одамі ўславіць наяўнасць жывую —
Бяссмертных герояў Саюза Советаў.
