Старонка:Belarusi.pdf/144

УДОСВЕТАК

Яшчэ певень пець не масціцца,
Не згасла ніводная зорка, —
У хаце дыміцца газніца,
У хаце ўжо чутна гаворка.

За прасніцай з мяккай кудзеляй!
Папрадуха сучыць пры сценцы,
За нітачкай нітачку сцеле,
Вурчыць і вурчыць вераценца.

Хоць мілы сон клеіць павекі,
Хоць будзіць пасцель успамінак,
Дзяўчына сон гоніць наўцекі,
Расце і таўсцее пачынак.

*

А ў полі заходзіцца бура,
Разносяцца жальбы і стогны,
Страхою калоціць віхура,
Дождж хвошча па шыбах сцюдзёны.

Пуцінай брыдзе падарожны,
Куды ён прыдзе, не згадаці,
Паглядкаю сочыць трывожнай
Сцяжыну ў балоцістай гаці.