Гэта старонка не была вычытаная
Бітву ўзнялі цараты
За таляры і троны,
Безліч кінуўшы люду
Ў прадсмяротныя стогны.
І пакрылі руінай
Нашы землі і хаты,
А народ зрабавалі,
Як разбойнікі-каты.
… Што за хмара такая
Пхнецца, як вокам кінуць. —
Беларускі люд бедны
Пабрыў „бежанцамі“ гінуць.
Рэволюцыя. Воля.
Верх узяў пролетарый…
Беларусь, як жабрачка,
Брыдзе з „бежанства“ хмарай —
Сцяг чырвоны над Менскам,
А з ім — гімн міжнародны…
Абвяшчэнне советаў:
БССР быць свабоднай…
А паляку не спіцца,
З боем прэцца, як змора;
Яму панскую Польшчу
Дай „ад мора да мора“.
Арол белы над Менскам,
А з ім польскія дары:
Катаванні, пагромы,
Шыбяніцы, пажары.
Адступіў ўрэшце вораг,
Але ў спадках пакінуў
Папялішчы ў сталіцы
І руіны, і руіны…
