Гэта старонка не была вычытаная
І ўздрыгнуў сатрапа
Задрыжэў багаты,
Як пабег тады той
Вокліч да па хатах.
2
„Ад Тайгі да Брытанскіх марэй“
Ходзяць ходам бунты;
Ад магнацкіх, ад панскіх дзвярэй
Затрашчэлі шпунты.
Уцякай, хто пад пухам апух,
Падкасаўшы полы.
Бо ўзбудзіўся збунтараны дух,
Бо йдзе босы, голы.
Як у высі ў вырай плылі,
Гагаталі гусі,
А у нізе гнуўся лес да зямлі,
Нібы старац, гнуўся.
Дзе сякуць, там лятуць шчэпкі проч,
Соладка ці горка,
Дзе прапала кароўка за ноч, —
Прападай вяроўка.
Ірзуць коні, калёсы скрыпяць
Ад Дону да Бугу,
Калі гнаць, то ўжо гнаць аж у гаць,
Распінай папругу.
Не прыставіш да сценкі, цябе
Аж да двух прыставяць,
і ніхто ні ў мальбе, ні ў кляцьбе
Ад пятлі не збавіць.
