Гэта старонка не была вычытаная
Сустрачалі маткі, сёстры
І з блізка, і з даля,
Адны плакалі ад шчасця,
Другія ад жалю.
Падлічалі, вылічалі,
Шмат не далічылі…
Ой, вяліку дань аддалі
Варожае сіле!
Ля гасцінцу, ля дарогі
Курганок віднее,
А на ім — штогод вяночак
З беленькіх лілеяў.
Не забылі добры людзі
Ваяка за долю,
Што злажыў сваю галоўку,
Як травінку ў полі,
Не забылася дзяўчына
Курганка ля шляху:
Кожны год вянок прыносіць
І кладзе без жаху.
Зацымбалілі цымбалы,
Забубнелі бубны,
Як вярталіся з паходу,
З бойкі вельмі труднай.
6
На дзесятыя угодкі,
Хоць ноч доўга, дзень кароткі,
Разважае ўвесь народ,
Які вышаў умалот.
