Гэта старонка не была вычытаная
Звер блукае дзікі
Ў пагоды, ў імжакі,
Гусей дзікіх клікі,
Гадзюкі, вужакі…
Мядзведзь смокча лапу
Ў бярлозе санліва,
Лось высунуў храпу,
Шукае спажывы.
Дзік ходзіць з дзічыхай,
За ім — табун воўчы.
Усякае ліха —
Ўдзень белы і ўвочы.
Там-сям човен вузкі,
Нібы дамавіна,
Прасунецца ў грузкіх
Катлінах-багнінах.
Адно з вясной яснай
Палессе ускрэсне,
Спаткае няшчасна
Вясну і прадвесне.
Свой спеў салавейка
Ў галлі адшчабеча,
Аб шчасці жалейка
Гаротна ад‘енча,
Скукуе зязюля
Адвечнае ку-ку,
Паліча бабуля,
Ці шмат яшчэ мукаў.
А там зноў магілай
Палессе замоўкла,
Зноў спіць яго сіла
Пад багнай пажоўклай,
