Гэта старонка не была вычытаная
Так расце, расце ўсё
Небывалым ростам,
І здаецца з боку
Ўсё так ясна, проста.
Як-бы тут спрадвеку
Ўсё так вырастала,
Бы сама сабою
Багна полем стала.
Але так здаецца…
Усё зрабілі рукі,
І іх не забудуць
Патомкі-унукі.
Што зрабілі людзі
З балотных палеткаў —
Сведкай верш мой гэты,
Вясна гэта сведкай.
Тысяча гектараў
Ды яшчэ са трыста
Засеяна збожжа
На балоце чыстым.
∗
∗ ∗ |
Я сяўбу сам бачыў,
Палеткі абходзіў,
На жыццё комуны
Наглядзеўся годзе.
Тут-жа я прымеціў
З‘явішча такое:
Як-бы ўся ў іх праца
Шла сама сабою.
