I.
Daŭno-ž ja, daŭno ŭ matuli była.
Daŭno-ž ja daŭno
ŭ matuli była,
daj ŭžo-ž taja darožańka[1]
trawoj zarasła.
Trawoj zarasła,
płyŭcom zapłyła,
čyrwonaju kalinaju
pazarastała.
Chłopcaŭ paprašu,
trawu wykašuć,
a ja tuju kalinańku
sama wyłamlu,
j da swajej matulańki
ŭ haścinu pajdu.
Mileńki kaža:
da j prybirajsia,
ja kaničańka zaprahu
cibie padwiazu.
Cibie padwiazu,
tabie razkažu,
bywaj, bywaj maja miła,
pakul ja skažu:
|
- ↑ Apošnija dwa radki skroź paŭtarajucca.