|
A chto Bohu wierna słužyć,
Matku Bosku ščyra lubić,
Chaj pad Kryžam stanie z Jeju,
Ŭ Joj swaju kładzie nadzieju.
Praz twajo, Panna, ciarpieńnie
Uprasi dla nas zbaŭleńnie.
|
DZIEŃ TOJ HNIEWU…
(Dies irae.)
|
Dzień toj hniewu, dzień niabyły,
Ŭ im świet ceły stanie pyłam —
Swiedčyć Dawid tak z Sybillaj.
Jak wialiki strach nastanie,
Kali Boh niespadziewana
U tajomnaść serc zahlanie.
Truby hołas strašnym tonam
Zbudzić źmioršych ŭsich staronaŭ
I pastawić ich prad tronam.
Śmierć, świet ceły z žacham hlanie,
Kali ŭmioršy z hrobu ŭstanie
Dla adkazu Sudździ dańnia,
Woś i kniha, hdzie spisana
Ŭsich prastupnaść, choć niaznana,
Prysud świetu stul ad Pana,
|
