|
Chwalima Boha usim našym bytam,
Dakul iskryca žyćcia u nas tleje,
Dakul duch ludzki šlacham trudawitym
Uwyś ŭzniasiecca, a cieła struchleje.
Nie pakładajcie nadziei na świecie
U silnych świetu biaz serca ludzinach:
Bo supakoju nia budziecie mieci,
Až duch spačnie waš ŭ padniebnych
wyšynach.
Hrešnychmahutnaśćpryśmierci
[zmaleje,
Duch ich adojdzie u wiečnyja ciemni,
Ich rozum bystry jak imhła źwiatreje,
I kožny pojmie, što žyli daremnie.
Bahasłaŭlony, chto Bohu pawieryŭ,
Złažyŭ nadzieju ŭ Jaho światoj woli,
Chto niedałužnaść swaju dobra źmieryŭ,
Ŭzywaje Boha ŭ doli ci niadoli.
Bo praŭda Boža nikoli nia zhinie,
A sud Jahony daścihnie niawiercu:
Daść supakoj Jon cichoj biedačynie,
Daść asałodu skryŭdžanamu sercu.
Razwiaža Boh naš nohi zakawanych,
Što praŭdu świetu wierna pawiadali,
|
