zwanych maralnych, a hetyja praŭdy nia jość saŭsim widawočnyja, jak prykładam dwa da adzin—try, 2+2=4 i tolki, ale wymahajuć jasnaj razwahi i dobraj woli čaławieka, kab na ich zhadziŭsia i pryznaŭ. Tut na ŭpor niama lakarstwa — na‘t sam Boh siłaj nikoha da pryznawańnia siabie nia zmušaje. Pry hetym jašče treba dadać, što sprawa wiery relihijnaj, chryścijanskaj u Boha, apryč rozumu i dobraj woli, zaležyć jašče i ad łaski Božaj. — Ale ab wiery, mo‘ daść Boh, pahaworym kali asobna, a ciapier papytajem siabie, što kaža rozum čaławiečy ab istnawańni Boha.
Praz rozum razumiejem tut prymietu čaławieka šukać na ŭsio dokazaŭ, čamu, adkul, na što? A praz čaławieka razumiejem kožnaha, chto z hetaj swajej prymiety rozumu, pawodle jaje prawoŭ, karystaje.
Usio toje, što hawora, jakby skazać, na karyść Boha, za Jaho istnawańnie — nazawiem dowadami, abo dokazami, abo z łacinskaha — arhumentami. Dokazy hetyja padzielim na try hrupy:
1. Što kažuć asobnyja nawuki ab istnawańni Boha,
2. Što kaža nawuka nawuk (filozofija) ab Bohu,
3. Što kaža sam Boh ab swaim istnawańni, ab sabie i jak heta čaławiek rozumam swaim maje prymać.
1. Što kaža ab istnawańni Boha nawuka?
Hawaryć ab tym, ci jość Boh, ci niama raŭniajecca tamu, što pytać siabie, ci ŭsie rečy
