tatarskaje Allah) znača mocny, usiemahutny. Usiemahutnaści (biaz słabaści) na świecie niama — i Žydy bačać jaje tolki ŭ Bohu. Jahwe znača toj, katory jość. Kali z nas kaho spytajuć — chto ty, my nie adkažam prosta: ja jość, ale kažam: ja jość taki i taki. Čamu? Bo ŭ nas paŭnaty byćcia niama. Na świecie jość tolki heta, abo henaje, a nia prosta jość, byt (sutnaść). A Boh jość i tolki Jon adzin jość sapraŭdy ŭ cełaj paŭnacie bytawańnia, biez ahraničeńnia, biez pačatku i kanca, bo kab mieŭ abo pačatak abo kaniec, — nia byŭ-by jość, ale byŭ-by toj, katory pačaŭsia, abo toj, katory skončycca. Takimi jość usie rečy, a tolki Boh jość. Niadarma, kali Majsiej pytaŭsia Boha, jak maje adkazać tym, da kaho pojdzie, Boh skazaŭ: idzi i kažy, što Ciabie pasłaŭ toj, katory jość. (Ex. 3, 15).
Kab hetak praśledzić usie nazowy Boha ŭsich narodaŭ, my-b ubačyli, što ŭsie narody, zaležna ad swajho charaktaru praz słowa Boh, razumiejuć štoś naj… naj… najbahatšaje, najświatlejšaje, najčyściejšaje, najmahutniejšaje, najwyšejšaje… i što tolki adno sapraŭdy jość paŭnatoju byćcia, čym ni što inšaje na świecie pachwalicca nia moža.
Mowa ludzkaja, jakaja Boham zawie štoś biezhranična daskanalnaje, wučyć nas mnoha. Nia mienš wučać i sposaby rožnyja i wysiłki, jak Boha pradstawić nahladna. Hrecki Ziawies hramaŭładny, litoŭski Perkunas, sławianski Świetawid (čatyry twary maje), indyjskija rožnyja bahi, što majuć pa 12 par ruk z kožnaj starany, abo
