— 8 —
u huberni, u Wilni… Potym byli ŭ nas kazaki, rezali nam karowy j ciałuški, haniali ŭ prahony… a potym rezali bizunami, puhami zialeznymi skuru… Pamior ad puhi moj tatul, pamior Panas, Wincuk Lawončykaŭ dy šmat jašče chto pašoŭ u Sibir, pahnali ich… Ajca Kryŭlanskaha zabrali, prysłali nam niejkaha nowaha baciušku j pierawiarnuli ŭsich na prawasłaŭnych“…
Hladzieli chłapcy na dziedku, a jon až trasiecca, spaminajučy minuŭščynu, a im pomirsna ad henych, uspaminaŭ i prahawita hladziać na dziedku, kab pačuć jašče, što potym było!
Toj lulku nabiŭšy paciahnuŭ kolki razoŭ j haworyć dalej:
… „Usieńkaje błahoćcie stul pačałosia. Inšyja pašli ksiandzy j papy. Nia chodziać adzin da adnaho, kryčać na swaich: „nie chadzi ŭ kaścioł!“, a druhi: „nie chadzi ŭ carkwu, bo tam Boha niama“; adzin chwalić, što jahony Boh dobry, taki jak treba, druhi, što tolki katalicki j ludzi pačali kałacicca miž saboju, wiera hibieć… Narod bolš adwiedwaje karčmu, moładź umieje praklinacca, nia wiedajučy, jak paciery hawaryć… Staryja abyčai dziedaŭ zabywajucca, wy j pieśni piajecie čužyja, a swaich nia wiedajecie! Ech, drenna z nami!!!“
Časta hetak hutaryŭ dziedka z chłapcam. Idučy da chataŭ, stajali jany doŭha la carkwy, što stajała stareńkaja, što bačyła hetulki j dumajuć, što praŭda — mała haspadary rupiacca ab joj. Woś tam u ščycie sałoma prahniła ŭ strasie, padruby susim sparachnieli, usiudy ciače… I dawaj dumać, nadumlacca, što treba było-b iści da baciuški, pahawaryć, zawarušycca, kab nowuju pastawić. Kaścioł zdalok hetak pryhoža bliščyć, bieleńki, zialeznaja stracha zichacić i ad miesiačyka, a kala carkwy sumna, niawietliwa.
Haspadary, pačuchaŭšysia, nakuryŭšy ŭ Michał-
