— 119 —
nyja strojna krasawali. Hetkija fanatyki rabili rewalucyju francuskuju, šmat inšych paśla jaje, hetkija-ž fanatyki nadumali skałychnuć, razwarušyć huščar biełaruski. Ludzi chałodnyja, nie haračyja —nikoli nie padumali-b ničoha takoha. Na chałodny rozum, chto nie spałochaŭsia-b iści ŭ narod, budzić jaho, pakazwać nowuju budučyniu, kali toj spaŭ tolki stahodździaŭ, kali toj stahnaŭ i puch ad hoładu!… A jany jšli, karmili strawaju duchowaju, wieručy, što časta biaz chleba čaławiek pražywie, a biez taje strawy zmadzieje.
Byŭ zdawoleny adnačasna što nia było ŭ jom fanatyzmu, bo wialikšaja adkaznaść na ludziach biazchistanna wierujučych. Jany adkazwajuć nia tolki za siabie, a za ŭsich, kaho prydbali jany dziela dumki swaje. Fanatyk časta niamiły radni, siabram, bliskim ludziam. Jon žorstki, nie ahladajecca na nikoha, latucić zaŭsiody ab dumkach swaich.
Babyl pazirajučy na Felku, biaz daj pryčyny zdajecca, zhledziŭ u jom fanatyka. Wysokaja postać, chudy, niewialičkija wusy z barodkaju, hłybokija, ciomnyja, mała biełaruskija, wočy rabili z Felka čaławieka nia štodziennaha. Brywo adno zychodzicca z adnym i kali namorščyć jon łob — dyk sapraŭdy niama što dziwicca z tych dziaciej. jakija hałasili, bačučy jaho kala carkwy. Mała chodziačy pa paletkach, nie zahareŭ ad kasul sonka j biełaja, ćmiannaja skura rabiła chutčej z jaho žychara miesta, intelihienta, čymsia wiaskoŭca, sielanina.
Ciapier, kali jon čytaŭ, kroŭ husta pamalawała jamu ščoki, wałasy adharnuŭ nazad, wočy bliščać a wusny warušacca j ad usiaho čutnaja dužaść. Hetki — kab stanuŭ pierad natoŭpam — dyk nichto nie ŭstajaŭ-by. Pryradžony pawadyr, jak bywajuć pryradžonyja mastaki, pieśniary. Babyl tolki dziwicca z jaho małoje hutarliwaści, chacia j heta mahčyma nia swarycca
