— 26 —
ich, skažy, kab pakinuli… heta-ž my sobskimi rukami, ja sama kamieńni, wapnu nasiła, chaj woś susiedki skažuć…
Druhaja babulka joj pamahaje, pryčytwajučy, byccam, pa naŭcu:
— A što-ž my ciapier rabicima… dzie-ž my Božańku šukacima… a chto ž nam pamahacimie… u damawinku nas pakładziecie — ziamloju toju nasypcie… kab našyja wočy dy na biadu nie hladzieli… na biazdolla nie pazirali…
Heta ŭskałychnuła prycichšych i dawaj usieńkija pryčytać, maŭlaŭ, chaŭtury, usiochańkaja parachwija wymierła ad pošaści!
Probašča apynili, ani stupić jamu. Stajaŭ čyrwony, pačatkowa zasaromleny krychu, a potym złosny:
— Won pašli baby!!! Wy čaho siudy!… Čaho naniasło?! Stražnikaŭ niama na was, puhaju was razahnać! Bačyš ty ich, carkwy im škada, a nia pamiatajecie, jak wašyja, ruskija, kaścioły nam začyniali, u carkwu nas haniali!!!… Ciapier wy pojdziecie ŭ kaścioł, dawoli wam rasiejščynu ŭspaminać!
Ich až ašparyła na takuju hutarku, ślozy ciakuć, wočy paŭtałopwali ŭ ziamlu, a jon śmialej dawaj swaje:
— My pakažamo wam balšawikom, jašče płakać buduć, prasić, kab pakinuli im carkwu, ja-ž…
Niawiedama, što chacieŭ jon kazać jašče, bo Felka padlacieŭ da jaho, a hetkija wočy byli ŭ jaho, što nia daj Boh, kab pryśnilisia kamu…
— Won — kryčyć — z našaje ziamli, won!… My tutaka haspadary, tutaka našyja dziady pradziady, lažać… Dzie twajo serca, dzie rozum twoj..: Ci-ž my winawatyja za ruskich, ci-ž my ruskija?! Pytajsia dziedki majho, kaho kazaki puhami bili zialeznymi, kaho haniali na Sibir?! Mo‘ twoj baćka tam byŭ? Nie, heta naša kroŭ tam ciakła… My chadzili kaliś i da kaś-
