— 29 —
<span title="maluśieńkaje">luśieńkaje! A mo‘ nie wiadźmar, mo, Božaja tutaka ruka, mo‘ Jon nia choča?… Dy peŭna nie! Jaki tam Boh hladzieŭ-by na mužykoŭ, što na‘t hawaryć, jak treba, nie patraplajuć! Druhuju wiaroŭku zaciahniema j chutka skončym.
U natoŭpie kinuli płakać, jany ŭžo peŭnyja, što Boh nia, choča raskidawańnia światyni. Dwa razy tyja prabawali j ničoha. Što-ž ludzi — kali Boh!… I hladziać na tych.
Tyja ściahnuli nowuju wiaroŭku na wierch, naładzili, kab iznoŭ krucić. Kruciać, dy iznoŭ kalaso skryp… skryp… Jany j bajacca, bo wieža ani kraniecca. A tut kali kryknie na ich staršejšy ichni:
— Čaho staicie, chutčej! wiekawać budziem, ci što?!…
Pachiliŭsia da ich, kab lepš pačuli j trymajecca za wiaroŭku. Nie paśpieŭ dakazać apošniaha słowa hrymnuŭ haławoj da ziamli! Wiaroŭka i ciapier nia strymała, a jon trymajučysia za kaniec, palacieŭ za jeju… usie wočy zapluščyli, jon zwisnuŭ, a maniłasia, što cieľa ŭderyłasia ab kamieńni… Čuwać — kryčyć jon, dy zdarawiennym hołasam! Pazirajuć… a jon hojdajecca na pinžaku, začapiŭšysia za hwoźdź, što byŭ rychtyk nad waknom la klirasu. Kryčyć:
— Ratuj! pinžak dziarecca… tračšyć, musić upadu! Pamažycie, chutčej ratujcie…
Pakul mazury, ačuchaŭšysia, leświcy padstawili, pakul hutaryli z saboju, Michałka z Felkam dy z inšymi jašče zwiačawaŭsia:
— Kažu ja wam’ usieńka heta nia darma!.. Cud Boh pakazaŭ, cud nia inakš! Treba nam baranić… Usim, świetu ŭsianiutańkamu pakažama, što i jak, usie nam pawierać… Da Prezydenta pajedziema, skažama — Boh nia choča! Adstupieciesia ludzi!..
— Nie damo raskidać! Won ich, prahnać! Kab ani duchu… — kryčać — a chwilinu jašče tamu byli
