— 35 —
łušku, jakaja jašče nia prywykła chadzić za žywinaju.
— Skruču sabie žalejku, a mo’ dziedka zrobić u joj dzirački wo budu jhrać! Kab heta jak padładzić pad tuju ptušku, na jakuju kažuć žawaranak?! — Patraplu, chaj tolki waźmu dobruju wiarbu…
Haniaŭ jon čatyry hady, pakul padrasła siastra Mania. A potym koniaj wadziŭ paświć, ros usio wialikšy, dužejšy, patraplaŭ ihrać na žalejcy, na harmoniku nawučyŭsia pieśni piajać. Rabiŭ, što kazali, što treba kala haspadarki, toje, što inšyja, adnolka-ž inakš. Na žywiołu durnuju j to hladzieŭ, byccam, na razumnych ludziej. Kaniny, ci karowy nia biŭ — ścieražy Boh.
— Boh wiedaje j bačyć usieńka, škaduje swaich tworaŭ, dyk na što ja joj budu błaha rabić? Iłža, što žywioła biaz dušy! Čamu-ž žarabiatka, jakoha ja kliknu, hladzić, maŭlaŭ, toj dziacionak?
A drewa — ci-ž jano nia žywie?! Waźmi dubčyk addziary z biarozki, a jana ŭžo płača, trasie listočkami, šapoča niešta, narakaje na błahich ludziej, jakija abdzirajuć pryhožaść jaje, adabrać chočuć žyćcio! Treba tolki patraplać, a šmat čaho drewy pierakažuć. Jany, zdajecca, zaŭsiody adnalkowa hamaniać, a paŭsłuchacca dobra, dyk kožny dzień, kožnaja chwilina ŭ ich niešta nowaje.
Felka hawaryŭ tawaryšam časta ab swaich hutarkach z žywiołami j drewami. Spiarša škielili jany z jaho j jahonych apawiadańniaŭ, a potym razwažajučy i nadumlajučysia bačyli, što mo’ i praŭdu im kaža. Sapraŭdy-ž ničoha my nia wiedajem, skul daznacca, ci Boh Felku nie nadzialiŭ hetkimi wačyma, mozaham, što bačyć jon tajomnaści, začynienyja ŭsieńkim śmiarotnym? Bywali kaliś praroki, pakazwajučyja ŭsim, chto chacieŭ ich tolki ŭsłuchacca, jašče wialikšyja pazornaści adnosna sučasnaści j budučyni ludziej! Mo’ woś i Felka budzie hetki samy?
