Старонка:Carot Michas.Vybranaje.djvu/77

Гэта старонка была вычытаная

Толькі песня чуваць блудніцы:
— Палюбі ты хоць трошкі, камрад!
А босыя ходзяць па попелу,
На Ўсход пазіраюць з надзеяй:
— Покуль што нам яшчэ цёпла,
Але мы вам ўспомнім,
Зладзеі!..

8


Бура страшная вырвала пер’я
Арлу чорнаму ў высі…
— Зямля! ах, зямля, цяпер я
Ўніз паляту — сцеражыся!..
І рэха адклікнулася: «Ах!..»
Буржуі крычаць: «Які страх!
Вось цяпер нам будзе скок…»
Дружна, роўна, крок у крок:
Ідуць чырвоныя палкі,
І чуваць напеў стары:
— Эх, сякі-такі,
Чорт вас пабяры!..
Босыя спаткалі іх:
Гоман, жарты, крык…
— Туды бег, назад прыехаў,
Бач ты, бальшавік!

9


Босым дарогу!
Поп, памаліўшыся богу,
З цэрквы ідзе па завулку:
— «О времена ныне…»
А ў разбітай вітрыне
Спекулянт шукае булку.
Чыноўнік казённай палаты
Скінуў парадны сурдут…
Бурчыць пад нос: «Праклятыя!
Зноў яны тут!»
Паны за граніцу
Давай бог ногі…
Гром… навальніца…
Б-о-с-ы-м д-а-р-о-г-у!..
Паўцякалі? Ну, так што ж!