usiakaho zła, tak jak pakora jość matkaj, fundamentam usich cnotaŭ.
Kali ciapier zadumaimsia krychu nad praczytanym, to musim prakanacca, szto treba nam usimi siłami staracca ab cnotu pakory, a wyzbywać i ścierahczysia, jak śmiarotnaj posześci pychi.
Bo pakora robić nas praŭdziwymi ludźmi, a pycha paniżaje nas i robić niejkimi patworami. Bo pakora sałodzić nam usie prykraści i ciarpieńnia i robić nas miłymi druhim, a pycha zatruczywaje żyćcio nam i robić nas ninawisnymi inszym. Pakora prabiwaje niebo, a pysznym Boh spraciŭlajecca. I nasza prykazka nie zdarma kaže: „Pakornaje cialotka dźwie karowy ssie“ a inszaja — „hardy wart pahardy“.
Szlachotnaja ambicija.
Szlachotnaja ambicija heta jość cnota, katoraja czaławieku nie pozwalaje rabić takich spraŭ i być u takich znaroŭkach, jakija abniżajuć czaławieczuju hodnaść.
Szlachotnaja ambicija, ŭ czaławieku znajuczym swaju praŭdziwuju, wialikuju hodnaść, dyk majuczym i cnotu pakory, ab katoraj hawaryłosia ŭżo raniej, rodzić szmat inszych cnot, a pierad usim ściaraże jaho ad błahich znarowak.
