szto inszaje, ale szczyra i praŭdziwa pawinno skazać, jak szto było.
Biezhranicznaja szczyraść patrebna tolki na spowiedzi, dzie treba ŭsio czysta i dobraje, a ŭ asobnaści ŭsio błahoje ab sabie hawaryć prad spawiednikam, katory pawinien paznać dobra stán duszy naszaj, kab mahczy dać dobryja rady, jak i z czaho treba nam paprawicca.
U żyćci sztodziennym szczyraść kanieczna pawinna łuczycca z razbitnaściaj i mudraściaj bo inaksz, jak użo raniej spaminałosia nia pryniasie jana czaławieku karyści, a tolki szmat i roznych niapryjemnaściaŭ. I kanieczna treba wyraczysia ŭsiakaho machlarstwa, bo djabał jość baćkam usich machlaroŭ, dyk ci-ż warta nam rabicca jaho synami?
Padziacznaść.
Padziacznaść heta jość cnota, prynukajuczaja czaławieka dziakawać usim za ich pomacz i prysłuhi ci łaski, jakija nam akazali.
Dziakawać można ŭ niekolki sposabaŭ, a heta płaciaczy za dabro hraszmi, ci inszym dabrom, kali na heta pazwalaje majetnaść, dziakujuczy sławami i wykazwajuczy padziaku czym tolki zmoha, kali na materyjalnuju adpłatu nima zmohi i ŭreście madlitwaj za dabradziejaŭ.
U samoj natury ludzkoj jość zarodak padziacznaści, dy nawat u źwiarat jana
