ka? Prosta, choć żywy ŭ ziamlu leź! Ale tut prychodzić na padmohu spahadliwaść.
Adzin z susiadziaŭ daje paharełaj siamji kut, druhija złożać pa kaszulinie pa anuczy na pryadziewak, inszyja skinucca pa załatoŭce na doktora i leki dla chworaj, a tam chto szto moh daŭ na jadu, jaszcze inszy pażyczyć hroszy na chatu, nu i czaławiek pawoli wybiarecca z biady. A kab ni spahadliwaść, dyk i nia byłob nijakaho ratunku.
Woś z hetaho prykładu baczym, szto spahadliwaść robić szmat dabra. Jana wyciraje ślozy niszczaśliwym, leczyć chworych, kormić hałodnych praświeczaje ciomnych, buduje szpitali, szkoły i roznyja prytułki dla małych dziaciej sirot i dla kalekaŭ, dy starych, szto sami prażyŭlacca nia mohuć, a siemjaŭ swaich nimajuć. Adymi tolki spahadliwaść, a usim hetym biedakom zahlanie ŭ woczy śmierć z hoładu.
Kaliż spahadliwaść hetak jość cennaja i ważnaja dla hramadzianstwa, dyk i treba nam staracca, kab hetaja cnota razwiwałasia i razszyrałasia pamiż ludziej, kab kożny czaławiek adczuwaŭ biadu inszych usim sercam i czym tolki zmoha, kab zaraz śpiaszyŭ na padmohu.
Asobnuju źwiartajma uwahu na raźwićcie hetaj cnoty ŭ małych dzieciach i ŭ maładzieży, bo jakuju halinu pryszczepisz da maładoj dziczki, takija ja-
