nas stwaryŭ z niczoha, abdaryŭ usim, szto maim i praznaczyŭ da wiecznaho szczaścia ŭ niebie. A ŭ henaj miłaści da Boha znojdzicca i miłaść da Maryi Matki Bożaj, katoraja apiakuicca nami, zaŭsiody za nas molicca i wypraszaje nam usielakija łaski Bożyja. Znojdzicca tam i miłaść da światych Bożych, katoryja taksama pamahajuć nam pierad Boham swajej pryczynaj. Znojdzicca tam i miłaść da baćkoŭ naszych, katorym pa Bohu, Maryi i Światych należycca najbolszaja miłaść za ich kala nas trudy i kłopaty. Znojdzicca tam miłaść i da kożnaho naszaho pryjaciela i dabradzieja i da kożnaho bliźniaho, nawat da niepryjaciela. Bo ŭsiakaja miłaść nakazanaja prykazańniem „Miłuj Boha nad usio, a bliźniaho — jak samoha siabie“ kryicca i jość u miłaści praŭdziwaj da Boha. I można było-b skazać: „Miłuj Boha tak, jak należycca, tak jak Jon hetaho warty, a hetym użo wypaŭnisz usie prykazańni i ŭbiareśsia u ŭsie cnoty.
Dachodzicca da miłaści praz razważańnie dabraty Boha, praz paznawańnie Jaho. Bo nia sposab miławać taho, kaho ni znaisz. A paznać dabratu i mudraść i Wialikaść i Miłaść Boha nia trudna, bo dzie zirniom, usiudy baczym Jaho sprawy, Jaho twory, Jaho kieraŭnictwo. Usia pryroda, ŭsie cudy natury holasna kliczuć nas… Dziwicisia Mocy i Wialikaści i Mudraści Bożaj i addajcia cześć,
