ženyi w ruskom jazyku", tak-ža ab sabie wyražajecca Skaryna ǔ ustupnym słowie da knihi Danijela. U inšych padobnych ustupnych słowach zawieć jon hetuju „ruskuju" mowu swajej pryrodnaj: „prirożenyi jazyk". A ǔ pradsloǔi da swajej pieršaj drukawanaj knihi (Psałtyr 1517 h.) Skaryna abjaśniaje swaju dziejnaść na karyść Biełaruskaha narodu: „swojej bratii Rusi", dziela biełaruskaha piśmienstwa, „nabolej s toje pričyny, iže mia miłostiwyj Boh s toho jazyka na swiet puštił".
A kali woźmiem pad uwahu peunaść filolohii, historyi i etnohrafii, što i henaja mowa „ruskaja" i hena „bracija Rusi", ab jakich kaža Skaryna, heta jość taja-ž siańniašniaja ǔ swajej asnowie biełaruskaja mowa i toj-ža siańniašni Biełaruski narod, dyk nia moža być u nas sumlawańnia ab tym, što sapraǔdy Skaryna wiadzieć swaju hutarku ab biełaruskaj mowie, ab Biełaruskim narodzie i što jon sam Biełarus „priroženyj".
Jakoj byǔ wiery Skaryna, — prawasłaǔnaj, ci katalickaj, — napeǔna niawiedama.
Jaho piersaje imia Jury (Gieorgi), znanaje pierawažna (choć nia wyklučna) siarod prawaslaǔnych; dalej toj fakt, što jak kaža Władimirow u swajej monohrafii ab Skarynie, ǔ kancy XV st. i nawat u pačatku XVI st. d Połacku nia było jašče nivodnaha katalickaha kaścioła, a ǔsie Pałačanie byli Biełarusy prawasłaǔnyja, a tak-ža ǔrešcie ǔsia literaturnaja dziejalnaść Skaryny i pryhatawańnie da jaje - pramaǔlajuc za prawasłaǔnuju wieru Skaryny.
Z druhoha-ž boku, jaho druhoje (paźniejšaje) imia: Francišak, imia pierawažna katalickaje, jaho pastajannaja łučnaść z Wilniaj i ǔzhadawańnie ǔ katalickim Krakawie i katalickaj zahranicaj, a tak-ža toj fakt, što ǔ XV i XVI st. na Biełarusi byli starońniki ǔnii Katalickaha Kaścioła z Prawasłaǔnaj Carkwoj,
