u sabie mnoha ludziej ščyra pabožnych i dobrych śpiewakoŭ. — Lublu ja jaho i dziela taho jšče, što mnoha jon kaštawaŭ mnie myśli — i aproč taho nia čurajecca biełaruskaści.
Pierš-najpierš była pramowa ab žyćci światoj Cecylii — z adkazam na wažnaje pytańnie, čamu św. Cecylija ličycca patronkaj katalickaha śpiewu. „Z pieśniaŭ św. mučanicy śpiawački (tak mowiŭ pramoŭca) — dajšoŭ da nas adzin hłyboki matyŭ: „Serca majo, o Boža, chaj budzie čystym!“ Dajeć jon nam wierny adkaz, čamu św. Cecylija jość patronkaj kaścielnaha śpiewu. Znać świataja śpiawačka mieła hłybokaje paniaćcie taho charastwa najwyšejšaha, što pačatak biare ad Tworcy strojnaha, nieabjomliwaha świetu. Pad zahadam taho niaziemskaha charastwa, wiała jana swajo žyćcio čystym i ŭ kožnym momancie pieknym. Da henaha niaziemskaha, duchowaha charastwa patrapiła jana nakłanić i Waleryja swajho zaručnika. Jasna, što takaja wysokaja i tak čystaja miłaść, musiła zradzić pieśniu, — pieśniu, katoraje strojnaść trudna wyjaśnić, harmoniju katoraj tworać chory aniołaŭ. Piajała świataja śpiawačka, bo jaje serca rwałasia z miłaści da Chrysta. I heta adna pryčyna, dziela katoraj św. Cecylija jość patronkaj światych śpiewaŭ.
Aproč taho katalickaja pieśnia maje asnowaj ciarpieńnie — mučanictwa. Relihijnaja pieśnia heta pieśnia žywaja, u tym značeńni, što wydajeć učućcio ludzkoje wielmi žyćciowym — u blizkim zwiazku z žyćciom. A meta našaha žyćcia ziemskaha heta žyćcio wiečnaje ŭ niebie. A daroha tudy ciarnistaja, wysłanaja bolem i horam. Prysłuchacca warta našaj pieśni kaścielnaj: „Światy Boža.“ Kolki ŭ jej boli, kolki jenku dušy prahnaj Boha i žyćcia
