samaho siabia.“ Błahosłaulaj i dziankuj Bohu za wsio, pracy nie czużajsia, w nieszczaścju nie narekaj i nie klani, w biadzie ruk nie apuszczaj, Boh tabie pamożeć, tolka malisia, a razumu harełkoj nie zaliwaj, chworym biadniejszym pomahaj, kali chto nia dobra robić pereściaraży, u biadzie druhomu ruku padawaj.
Starajsia kab dzietki twoi uczylisia Bohu malitca, czytać i pisać; jakoje heto szczaścije umieć wsiaczynu pereczytać, szto zachoczesz napiszesz, i pisara nijakoho prasić nie nada, i płacić jamu, a jaszczo i aszukajeć; kali sam nie umiejesz, to prasi u dware, peunie pomohuć, i czy sami nauczuć, czy dobrych ludziej narajuć.
Nie czurajcie sia dwarou swaich, pany wam złoha nia życzuć; — czy to za zielijem, czy za radoj dobroj, czy pażyczyć u nahłoj patrebie, idzicie do pana i do pani swajej, a uwidzicie szto was dobrym siercem pryjmuć i pamohuć; sami złoha nia życzcie dwaru,
