І чэхі Гуса праважалі,
Як дзеці бацьку.
Зазванілі у Канстанцы
Рана ва ўсе звоны.
Тлум сабраўся кардыналаў
Гладкіх і чырвоных,
Як бугаёў на выпасе,
І натоўп прэлатаў,
І тры папы, і баронства,
260 І князёў багата.
Сабраліся, як Іуды
На суд непраўдзівы
Супроць Хрыста. Сваркі, гоман -
То раве, то вые,
Нібы нейкі дзікі табар
Ці кагал у школе...
І - ўсім разам як зарвала!..
Як кедр сярод поля
Ліванскага, - у кайданах
270 Стаў Гус перад імі
І акінуў нечасцівых
Орлімі вачымі.
Затрасліся, пабялелі,
Моўчкі азіралі
Мучальніка. "Што ж вы мяне -
На дыспут пазвалі?
Ці каб глядзець на кайданы?"
"Маўчы, чэх бязверы..." -
Гадзюкаю зашыпелі,
280 Зараўлі, як зверы.
"Ты ерэтык! Ты ерэтык!
Ты сееш расколы!
І нязгоды развіваеш,
Свяцейшае волі
Не прымаеш!.. Адно слова! -
Ты богам пракляты!
Ты ерэтык! Ты ерэтык!.."
Раўлі ўсе прэлаты.
