„U miachu ŭsio treski, a hrošy nia stała,
A duša za čary na wieki prapała!...
Woś chciwaść na hrošy dawiała da zhuby,
Niama ŭ świecie lepiej, jak swoj hrošyk luby!"
Ale najbolš hłyboka i ciopła Fr. Bahušewič maluje swaje adnosiny da relihii ŭ wiersy "Praŭda" ŭ hetkaj malitwie da Boha:
„Dyk pašli-ž ty Boža, Praŭdu swaju tuju,
Z nieba na ziamielku ślaźmi zalituju!
Pasylaŭ ty Syna, - Jaho nie paznali:
Mučyli za Praŭdu, siłaj pakanali;
Pašli-ž ciapier Ducha, dy pašli biaz cieła,
Kab usia ziamielka adnu Praŭdu mieła!"
„Narod biaz wiery - kaža K. Swajak - heta wydumka, a historyja wuča, što narody hinuć razam z ich bahami. Zabijcie ŭ dušy narodu Boha - pierastanie taki narod isnawać. Rymlanie, kali zawajowywali jaki świežy narod - zabirali ŭ jaho bahoŭ, kab tym chutčej źlić jaho ŭ wadnej masie dziaržawy. Chto patrapić zabić Boha ŭ dušy čaławieka, sapsuć jaho malitwu i pracu, toj psuje fundament našaha roźwitku. Na ščaście Biełarus byŭ i jość relihijnym i Bahušewič, adbiwajučy jaho dušu ŭ pieśniach, nia moh jaho zrabić biazwiercam. Relihija zasiadaje ŭ najtajniejšaj hłybinie ducha i ništo nie sarwie našych adnosin da Boha... Bahušewič piaśniar prosty, a jaho pieśnia raźniasłasia pa ŭsim našym Krai, a deklamacyja jaho wieršaŭ wyzywaje ślozy ŭ sialan: tak umieŭ jon zaleźci u dušu našaha brata. I možam u pracy nad Biełarusam užywać roznych sposabaŭ, ale jak wykiniem relihiju sprawa prapaščaja; kažuć, što čaławiek jość z natury relihijny; mo' i praŭda, ale Bielarus wiery nawučyŭsia z žyćcia: kali-b nia wiera u Boha i Jahony Ahlad, treba jamu było-b daŭno ŭžo zrabić samahubstwa. Jon žywie wieraj u tryumf sprawiadliwaści, a tryumf sprawiadliwaści biazbožnaj - śmiechu wart"...[1]
Woś-ža hetak Fr. Bahušewič dumaŭ i čuŭ, kali ŭ wieršach swaich tak pryhoža i ciopła adniośsia da relihii.
- ↑ Kaz. Swajak, tam-ža.
