|
„Staryje baby la paradku,
„Maładyje maładzicy pieśni pieć,
„Udałyje małajcy karawaj pieč“.
Da kab usio razskazaci,
Jaki paradak u chaci,
Jak zmowiny atbyli,
Dyj karawaj atpiakli,
Jak chłopcy, dzieŭki skakali
Lawonichu, to byčka
Miacielicu, kazačka,
Jak maładuju sažali
Na pasad — kazka taka,
Što nia stałab jazyka.
Wot pryšła niadzielka krasna,
Zaświaciła zara jasna,
Hapon naš mundzir nadzieŭ;
Ščyra uzdychnuŭ da Boha,
Sieŭ na kania waranoha,
Dyj k maładoj palacieŭ.
A družby, Janka z Mironam,
Wichram sadziać za Haponam:
Sledam chłopcaŭ hramada
Laćić, pieśni zapiawajeć,
Wiecier świtki razwiewajeć,
Nu! pryhoža čereda!
Na kancy wazkom Daniła
Hudzić, skolka zmože siła:
Kaniom muzyku wiazie;
Ananijaž prypiewajeć,
Jomka smykam padsiekajeć,
Nie zaŭwažyŭ, što trasie.
Jak zajechała družyna,
Z chaty wyšła Ahrypina,
Nadzieŭšy kažuch naŭznak:
|
